To najczulsze osoby kochające swoje wnuki, często nawet bardziej niż rodzicie. Babcie zwłaszcza to serce na dłoni, to czas, poświęcenie, uwaga, serdeczność dla dzieci, niezwykle potrzebne, żeby potrafiły budować wiarę w siebie i pozytywną postawę wobec życia. Bycie razem jest niezwykle potrzebne i wnukom i dziadkom. Co dają dziadkom i babcią wnuki? Wiele z babć i dziadków mówi, że radość życia, że są takim pozytywnym eliksirem. Człowiek musi się przy nich wyluzować, działają odstresowująco, są najlepszym lekarstwem na wszystkie choroby. A wnuki przy swoich babciach czują się swobodnie, są rozpieszczane, kochane, mogą robić wszystko czego zapragną lub prawie wszystko. Zbudowanie poprawnych więzi między wnukami i dziadkami jest więc ważną rzeczą. Mając to na uwadze, każdego roku w naszej szkole organizujemy uroczyste spotkanie, na które zapraszamy wszystkich dziadków naszych uczniów. Dzieci przygotowują dla nich występy, a rodzice pieką przepyszne ciasta. Przy herbatce, kawie i placku, wspominają swoja młodość, dzielą się swoimi spostrzeżeniami, radami i z zachwytem obserwują i słuchają swoich wnuków. Dzieci bardzo przeżywają każdy swój występ. Starają się z całych sił, aby dziadkowie byli z nich dumni. W tym roku na uroczystości dzieci wspaniale tańczyły, recytowały wiersze, zagrały przedstawienie pt.,,Czerwony Kapturek”. Dziadkowie nagrodzili ich gromkimi brawami. Po występach każdy wręczył dziadkom upominek. A potem, my nauczycielki, obserwowałyśmy bardzo wzruszające sytuacje – uściski, całusy, ciepłe, wzruszające gesty. Gesty, które pokazały szacunek i miłość łączącą pokolenia. Obserwując te wzruszające chwile, w których małe dłonie mogły swobodnie ukryć się w ogromnych, doświadczonych dłoniach, napawał optymizmem i pokazał, że i w ówczesnym, zagonionym świecie, warto zatrzymać się na chwilę i kultywować tak ważne święta. One wszak pokazują, że w życiu miłość to jedno z najpiękniejszych uczuć. Oby trwało jak najdłużej.